عریضه پنجم

هو

آقای منتظر غریبم، سلام

در مدت 5 یا 4 سال آغاز عمرمبارکتان که پدر بزرگوارتان حیات داشتند، شیعیان خاص به حضورتان می رسیدند. از جمله چهل تن به محضر امام یازدهم رسیدند و از امام خواستند تا حجت و امام بعد از خود را به آنها بنمایاند تا او را بشناسند.و آنان پسری را دیدند که بیرون آمد ، همچون پاره ماه ، شبیه به پدر خویش . امام عسکر(ع) فرمودند : " پس از من ، این پسر امام شماست ، و خلیفه من است در میان شما ، امراو را اطاعت کنید ، از گرد رهبری او پراکنده نگردید ، که هلاک می شوید و دینتان تباه می گردد . این را هم بدانید که شما او را پس از امروز نخواهید دید ، تا اینکه زمانی دراز بگذرد . بنابراین از نایب او ، عثمان بن سعید ، اطاعت کنید " . و بدین گونه ، پدر بزرگوارتان ، ضمن تصریح به واقع شدن غیبت کبری ، شما را به جماعت شیعیان معرفی فرمودند ، و استمرار سلسله ولایت را اعلام داشتند .

آقای من ! امروز، جمعه هشتم ربیع الاول سال 1435 هجری قمری ...

آن روز هم جمعه روزی بود ...هزار و صد و هفتاد و پنج سال پیش. که معتمد زهر را آرام آرام در جگر شما و شیعیانتان ریخت ...

 در این روز بنا به سنت اسلامی ، می بایست بر پیکر مبارک پدرتان نماز می گذاردید  تا خلفای ستمگر عباسی نتوانند جریان امامت را تمام شده اعلام کنند ، و یا بد خواهان آن را از مسیر اصلی منحرف کنند ، و وراثت معنوی  و رسالت اسلامی و ولایت دینی را به دست دیگران سپارند . بدین سان ، مردم دیدند کودکی همچون خورشید تابان با شکوه هر چه تمامتر از سرای امام بیرون آمد ، و جعفر کذاب عموی خود را که آماده نماز گزاردن بر پیکر امام بود به کناری زد ، و بر بدن مطهر پدر نماز گزارد...