یا نور کل نور
از خـون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
اِنّی رَأیتُ دَهراً مِن هِجرِکَ القیامه
دارم من از فراقش در دیده صد علامت
لَیسَتْ دُمـوعُ عینی هذا لَنَا الْعلامه
هـرچند کـازمودم از وی نبود سودم
«مَنْ جَرَّبَ المُجَرَبْ حَلَّتْ بِهِ الندامه»
پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتـا
فی بُعدِها عذابٌ فی قُربِها السلامه
گفتم ملامـت آید گر گِردِ دوست گردم
والله مـا رأینـا حـُباً بـلا ملامـه
حافظ چو طالب آمد جـامی بیار ساقی
حتی یَذوقُ منـهُ کـأساً مِنَ الکرامه...
